Komitet Problemowy ds. Kryzysu Klimatycznego przy Prezydium PAN zwraca uwagę na fakt, że edukacja klimatyczna nie jest oddzielną domeną wiedzy wymagającą wprowadzenia nowego przedmiotu szkolnego. Wręcz przeciwnie – musi być realizowana w ścisłym związku z już istniejącym programem szkolnym – nie tylko fizyki czy geografii, ale także przedmiotów humanistycznych i społecznych. Co równie istotne, edukacja klimatyczna powinna być skierowana nie tylko do dzieci i młodzieży, ale także (a może nawet: przede wszystkim) do dorosłych, szczególnie tych decyzyjnych w kwestiach istotnych dla środowiska, społeczeństwa i gospodarki.

Nie jest możliwe posiadanie skutecznej i aprobowanej przez społeczeństwo polityki klimatycznej bez powszechnego zrozumienia, że dziś, wskutek działalności człowieka, klimat ociepla się w stopniu bezprecedensowym w historii naturalnej.
W szkolnictwie podstawowym i ponadpodstawowym, włączenie elementów edukacji klimatycznej do poszczególnych przedmiotów będzie wymagało zapewnienia nauczycielom możliwości kształcenia i rozwoju zawodowego w tym zakresie. Szanując ich dotychczasowe doświadczenie i autonomię, należy zapewnić nauczycielom niezbędną pomoc i wsparcie merytoryczne, również w zakresie krytycznych kompetencji emocjonalnych.
Edukacja na poziomie wyższym na wszystkich kierunkach kształcenia powinna przekazywać wiedzę o klimacie i przyczynach jego obecnej zmiany. Brak tejże uniemożliwia rozumienie współczesnego świata i jego wyzwań technologicznych i społecznych.
W celu eliminacji błędnych treści i aktualizacji danych zgodnie ze współczesnymi badaniami i stanowiskami wskazane jest dokonanie przeglądu i aktualizacji podręczników oraz innych materiałów dydaktycznych.

Zachęcamy do zapoznania się z treścią komunikatu.