Prezentujemy zapis wykładu prof. Mirosława Ząbka, Kierownika Kliniki Neurochirurgii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.

Podsumowanie dorobku ostatnich lat

W ostatniej dekadzie obserwowało się dynamiczny rozwój wysoko zaawansowanych technik, które znajdowały swoje zastosowanie w neurochirurgii. Dotyczy to tak diagnostyki przed i śródoperacyjnej, elektrofizjologicznego monitorowania operacji jak i technik chirurgicznych. Wielkie znaczenie ma możliwość wybarwienia guza mózgu poprzez dożylne podanie odpowiedniej substancji i posiadania specjalistycznego oprogramowania w mikroskopie , co bardzo ułatwia leczenie operacyjne i znacznie poprawia jego radykalność.

Powszechnie stosowane wywołane potencjały czuciowe i ruchowe zmniejszają ryzyko uszkodzenia rdzenia kręgowego podczas operacji naczyniowej czy onkologicznej jak i nerwu twarzowego podczas usuwania guza kąta mostowo-móżdżkowego. Również rozwój technik znieczulenia chorego przełożył się na nowe możliwości leczenia operacyjnego nowotworów mózgu. Ma to szczególne znaczenie w przypadku lokalizacji guza w okolicach elokwentnych. Pozwala to na zastosowanie wyłącznie sedacji i leków p-bólowych lub śródoperacyjnego wybudzenia podczas usuwania guza. Przekłada się to a bezpieczne jego usuniecie bez uszkodzenia wyższych czynności nerwowych. Monitorowanie tych czynności przebiega pod okiem neuropsychologa który poleca choremu spełniać różne polecenia.

Technika głębokiej stymulacji mózgu umożliwia wyłączenie aktywności neuronalnej odpowiednich struktur czy obszarów mózgu i stosuje się ją w leczeniu choroby Parkinsona, drżenia samoistnego czy dystonii.

W leczeniu drżenia wykorzystuje się również skoncentrowaną dawkę ultradźwięków. Posiadając odpowiednie oprzyrządowanie możemy pod kontrolą rezonansu magnetycznego uszkadzać wybrane struktury mózgu co skutkuje ustąpieniem drżenia. Zabieg taki wykonuje się bez znieczulenia i jest on w pełni monitorowany klinicznie gdyż zespół wykonujący operację ma wpływ na temperaturę wytwarzaną w miejscu uszkodzenia. Oznacza to że uszkodzenie nieodwracalne wykonuje się wówczas jeśli osiągnęło się dobry efekt kliniczny stosując uszkodzenie wstępne czyli niską temperaturą.